Vegvisir i Aegishjalmur - symbole ochronne wikingów 

Wikingowie wierzyli w moc znaków. Często zaopatrywali się w symbole nordyckie stworzone z tajemniczego, i jeśli wierzyć przekazom, magicznego pisma runicznego. Skandynawscy wojownicy  szczególnie cenili sobie dwa znaki ochronne - Vegvisir i Aegishjalmur. Oba symbole nordyckie były popularne nie tylko w czasach wikingów. Również obecnie wiele osób tatuuje sobie Vegvisir i Aegishjalmur na ciele lub nosi biżuterię skandynawską przedstawiającą te symbole.

Vegvisir, czyli kompas wikingów    

Vegvisir to symbol ochronny znany jako kompas wikingów. W języku islandzkim nazwa tłumaczona jest jako „drogowskaz”. Nordycki symbol składa się z przecinających się ze sobą linii, które tworzą osiem ramion połączonych w środku za pomocą okręgu. Każde ramię wygląda inaczej, gdyż wpisano w nie inne runy. Wikingowie rzeźbili kompas wikingów na dziobach statków, by chronił ich podczas morskich podróży. Jak bowiem wierzono, Vegvisir pomagał odnaleźć właściwą drogę i chronił przed niebezpieczeństwami. Symbol nordycki nazwany został kompasem wikingów, gdyż ponoć służył jako kamień słoneczny. W miejsce środkowego okręgu wbijano gwóźdź, który rzucał cień za dnia i tym samym wyznaczał kierunek.

Vegvisir - znaczenie symbolu w kontekście duchowym

Kompas runiczny pojawił się wśród 47 zaklęć spisanych w XVII-wiecznej, islandzkiej księdze magii o nazwie Galdrabók, a jeśli wierzyć przekazom, Vegvisir nie służył jedynie jako kompas do odnajdywania drogi w świecie fizycznym. Wikingowie uznawali Vegvisir za magiczny znak, ponieważ chronił podczas podróży astralnych i duchowych, które nie wymagały fizycznego poruszania się. Również dziś wiele osób uznaje Vegvisir za symbol, który pomaga w odnalezieniu i trzymaniu się swojej życiowej ścieżki. Nie dziwi zatem fakt, że kompas wikingów popularny jest w postaci biżuterii skandynawskiej, np. naszyjników, pierścieni czy bransoletek.

Co dokładnie przedstawia kompas runiczny?

Każde z ramion znaku Vegvisir zawiera inne runy, które odpowiadają różnym czynnikom zewnętrznym, a ich rozwarty, przypominający „grabie” układ ma ponoć zbierać energię z otoczenia. Krótkie, proste linie przecinające ramiona wzmacniają przepuszczaną energię. Łukowate elementy w kompasie runicznym przyjmują lub wypuszczają wibracje w zależności od kierunku ich zwrócenia. Okręgi natomiast mają za zadanie przyjąć energię, a następnie zwrócić ją w kierunku, z którego dotarła. Dzięki zróżnicowaniu ramion symbol nordycki Vegvisir wyłapuje korzystne wibracje z otoczenia, służąc tym samym jako duchowy kompas.

Aegishjalmur, czyli tarcza algizowa

Drugim, równie popularnym nordyckim symbolem ochronnym wikingów jest Aegishjalmur, czyli znak nazywany również hełmem grozy lub tarczą algizową. W dosłownym tłumaczeniu słowo „hjálmur” oznacza hełm, natomiast „ægis” przerażenie lub podziw. Symbol przypomina nieco Vegvisir z tą różnicą, że krańce ramion w przypadku Aegishjalmur nie są zróżnicowane. W hełm grozy wpisano Algiz - jedną z najsilniejszych run ochronnych. Średniowieczni Skandynawowie używali tarczy algizowej do ochrony wojowników i zaszczepienia strachu w przeciwnikach. Przed bitwami wikingowie odprawiali rytuał, podczas którego malowali sobie hełm grozy na czole oraz inkantowali słowa „Noszę Aegishjalmur między brwiami”. Miało to spotęgować w wojownikach odwagę w obliczu strachu.

Aegishjalmur według islandzkich podań

Tarcza algizowa została wspomniana w słynnej „Eddzie Poetyckiej” autorstwa Snorri Sturlsona.  Początkowo Aegishjalmur był ponoć fizycznym przedmiotem - artefaktem skradzionym ze skarbca smoka Fafnira. Ów smok był wcześniej człowiekiem, ale ze względu na swą chciwość, która popchnęła go do zabicia własnego ojca, został zamieniony w gada. Zgodnie z legendą Aegishjalmur został zabrany przez niejakiego Sigurda, który zabił Fafnira.

Tarcza algizowa - znaczenie symbolu w kontekście duchowym

Podobnie jak w przypadku znaku Vegvisir, zadaniem tarczy algizowej jest zabezpieczenie osoby, która nosi ów znak. Krańce ramion przybierają kształt runy Algiz, która sama w sobie ma właściwości ochronne. Hełm grozy ma zatem wzmocnione działanie, a ramiona skierowane dookoła sprawiają, że negatywna energia zbierana jest z każdej strony. Wychwycone wibracje przechodzą przez trzy krótkie linie mające efekt wzmacniający, docierają do środkowego okręgu, a następnie wracają w stronę, z której przyszły, raz jeszcze będąc spotęgowane przez potrójny element. Układ Aegishjalmur powoduje zatem efekt lustra. Ponoć jeśli ktoś nieżyczliwy zdecyduje się zaatakować na polu energetycznym lub fizycznym, tarcza algizowa spotęguje wysłaną energię i odeśle ją z powrotem do nadawcy. Hełm grozy uznawany jest zatem za znak sprzyjający otwarciu na duchowe przewodnictwo i zapewniający ochronę przed wrogim otoczeniem.

Vegvisir i Aegishjalmur to dwa symbole nordyckie pochodzące z czasów wikingów. Do dziś są często stosowane w postaci tatuaży na ciele czy biżuterii. Runy zawarte w znakach mają chronić ich właścicieli przed negatywną energią i pomóc z przeciwnościami losu. Warto więc wyposażyć się w element biżuterii skandynawskiej z symbolem Aegishjalmur czy Vegvisir – naszyjnik, bransoletę czy zegarek.